Dyslexie is de meest voorkomende van alle leesstoornissen.[1] Veel ouders merken de leerstoornis op bij hun kleuters. Sommige kinderen hebben moeite om rijmpjes te herkennen of te maken,[2][3][4][5] om de ABC's te leren,[6] of om de combinatie van letters te herkennen die hun namen vormden.[7][8] Voor kinderen gediagnosticeerd in het midden-elementaire of daarbuiten, kunnen ouders emotionele of gedragsproblemen beschrijven die gepaard gingen met academisch falen.[9][10][11] Als deze problemen u bekend voorkomen, bent u misschien de ouder van een kind met dyslexie. Hoewel het een ongeneeslijke aandoening is die een heel leven duurt, zijn er manieren om kinderen met dyslexie te helpen de uitdagingen van dyslexie te overwinnen en een zeer succesvol leven te leiden.[12][13][14]

Deel een van de drie:
Leren over dyslexie en het belang van diagnose

  1. 1 Kijk hoe je kind worstelt met het voltooien van leesopdrachten. Een stel ouders besefte bijvoorbeeld dat hun zoon een leesprobleem had toen hij niet in staat was om een ​​korte huiswerkopdracht voor de kleuterklas af te maken: om een ​​lijst met rijmwoorden voor te lezen aan zijn ouders. Volgens de instructies van de leraar, hier is hoe die oefening ging:
    • Bovenliggende: alle woorden in deze lijst rijmen met op. Zeg bij. Kind: At. Bovenliggend: het eerste woord in de lijst is vleermuis; vleermuizen rijmen met. Zeg tegen, vleermuis. Kind: At, bat. Bovenliggende (bewegende vinger om elk woord aan te raken): What's next? bij, vleermuis ... (ontroerende kat). Kind: Babybed. Ouder: Nee, het moet rijmen ... bij, vleermuis, c- Kind: Cake. Ouder (gefrustreerd raken): je moet focussen! Bij, vleermuis, CAT. Klink het uit: c-a-t. Kind: C-a-t. Ouder. Wat komt er nu? Bij, vleermuis, kat, f- Kind: Vriend. Onnodig te zeggen dat ze het nooit gelukt hebben met hat, mat, pat, rat, sat of btw.
  2. 2 Leer hoe de dyslectische hersenen werken. Terwijl de klassieke associatie met dyslexie er één is van iemand die letters en cijfers achterwaarts "ziet", is wat er echt gebeurt intenser en heeft het te maken met hoe het brein werkt.[15] Een kind met dyslexie worstelt met "fonologische decodering", wat het proces is van het uit elkaar halen en het samenstellen van woorden door ze in hun individuele geluiden te hakken, terwijl ze die geluiden verbinden met de letters die hen vertegenwoordigen.[16] Vanwege de manier waarop hun hersenen letters en geluiden heen en weer vertalen, hebben kinderen met dyslexie de neiging om langzamer (minder vloeiend) te lezen en meer fouten te maken (minder nauwkeurig).[17]
    • Een jongetje dat een boek leest, ziet bijvoorbeeld het woord 'hond' maar herkent het niet op zicht. Hij probeert het uit te klinken, wat het uit elkaar haalt en de letters vertaalt in hun geluiden (dog = d-o-g). Ondertussen wil een klein meisje dat een verhaal schrijft het woord 'hond' spellen. Ze zegt dat het woord langzaam probeert de geluiden in letters om te zetten (d-o-g = hond).
    • Als deze kinderen geen leesbeperkingen hebben, is de kans groot dat beide succesvol zullen zijn. Maar als ze dyslexie hebben, verloopt het vertaalproces - van geluiden naar letters of van letters naar geluiden - niet goed en kan een hond een god worden.
  3. 3 Begrijp dat dyslexie geen probleem is van intelligentie of inspanning. Helaas denken veel mensen dat kinderen met dyslexie niet kunnen lezen omdat ze niet zo intelligent zijn of niet hard genoeg proberen[18], maar wetenschappers die hersenpatronen vergelijken, melden dat deze problemen hetzelfde voorkomen, ongeacht of kinderen hoge of lage IQ's hebben.[19]
    • Dyslexie is geen teken van lage intelligentie of niet van inspanning. Het is gewoon een verschil in hoe sommige hersenen werken.
    • Ouders en opvoeders moeten extreem geduldig zijn met studenten met dyslexie. Ongeduld, frustratie of het geven van opdrachten ver boven de capaciteit van een student kan er allemaal toe leiden dat een student zijn schoolwerk opgeeft. Het is moeilijk genoeg om zo'n moeite te hebben met het verwerken van deze informatie, en het hebben van geen steun of aanmoediging maakt het veel erger.
  4. 4 Ontdek hoe psychologen dyslexie diagnosticeren. Psychologen gebruiken de diagnostische en statistische handleiding van psychische stoornissen om psychische stoornissen te diagnosticeren. Deze handleiding beschrijft dyslexie als een neuro-ontwikkelingsstoornis waarbij een persoon codeerproblemen heeft. De persoon worstelt met het uitzoeken van de relatie tussen woordspelling en uitspraken.[20] Dyslectische mensen hebben moeite met het matchen van geschreven letters met hun geluiden (een kwestie van fonologisch bewustzijn).[21]
    • Kort gezegd is dyslexie een leesstoornis die niet kan worden verklaard door een laag IQ, gebrek aan opleiding of problemen met het gezichtsvermogen.[22] Het heeft niets te maken met hoe slim ze zijn of dat ze hard genoeg proberen.
  5. 5 Begrijpen wie waarschijnlijk dyslexie heeft. Nieuwe studies tonen aan dat dyslexie een genetische aandoening is die kan worden overgeërfd.[23][24] Als het in het gezin voorkomt, heeft een kind een hoger risico op het ontwikkelen van dyslexie.[25] Als een kind andere taalgerelateerde problemen heeft, zoals vertraagde taal, neemt het risico op dyslexie toe.[26] Dyslexie ontwikkelt zich meestal bij jonge kinderen,[27] maar zou ook kunnen ontwikkelen als de hersenen gewond zijn.[28]
    • Dyslexie komt eigenlijk vrij veel voor. Uit statistieken blijkt dat 10% van de schoolgaande kinderen is geïdentificeerd met dyslexie, maar aangenomen wordt dat nog eens 10% niet gediagnosticeerd is.[29] Jongens en meisjes lijken dyslexie in gelijke mate te ontwikkelen, terwijl een hogere verhouding van linkshandige mensen als dyslectisch wordt geïdentificeerd.[30]
  6. 6 Realiseer het belang van het diagnosticeren van dyslexie. Als niet op jonge leeftijd wordt betrapt, kan onbehandelde dyslexie ernstige gevolgen hebben.[31] Veel dyslectici worden jeugdige overtreders (85% van de Amerikaanse jeugddelinquenten hebben leesstoornissen), middelbare schooluitval (een derde van alle dyslectische studenten), functioneel analfabete volwassenen (10% van de Amerikanen) of schoolverlaters (slechts 2% van dyslectische studenten afstuderen).[32]
    • Gelukkig worden de mensen steeds beter in het opsporen en diagnosticeren van dyslexie.

Tweede deel van de drie:
Op zoek naar tekenen van dyslexie

  1. 1 Kijk voor het lezen en schrijven van worstelingen. Besteed aandacht aan leesproblemen die je jonge kind misschien heeft, ook al wordt het door leraren afgeschreven als niets om je zorgen over te maken. U zult merken dat uw kind meer worstelt dan zijn leeftijdsgenoten wanneer het leert lezen.[33] Dyslexie heeft ook invloed op de motorische coördinatie, waardoor het vermogen om duidelijk te schrijven wordt beïnvloed. Rommelig handschrift kan een teken zijn van dyslexie.[34][35] Omdat academici gebaseerd zijn op lezen en schrijven, kan uw kind problemen hebben in veel of al zijn lessen.[36]
    • Zelfs in hands-on lessen hebben studenten een vakspecifieke woordenschat, maar dyslexie maakt het moeilijk woorden snel terug te roepen[37] omdat het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het afstemmen van geluiden op symbolen (zoals letters of cijfers) dezelfde plaats is als waar afbeeldingen zijn gekoppeld aan geluiden.[38] (Stel je voor dat je naar een eend kijkt en problemen hebt om 'kwakzalver' in je hoofd te horen!)
  2. 2 Zoek naar veranderingen in het gedrag van uw kind. Uw kind kan angstig en gefrustreerd raken door leesstrijd. Als uw kind zich in de klas gedraagt, kan de school de academische mislukkingen van het wangedrag de schuld geven in plaats van te erkennen dat een leerstoornis de oorzaak is van alle problemen. Die verwarring verstoort de identificatie en behandeling van de oorzaak van de problemen, de dyslexie, die de problemen kan verergeren.
    • Hoe meer dyslectisch kind achterblijft op academisch gebied, hoe groter de kans dat je kind gefrustreerd raakt,[39] angst en een lager zelfbeeld,[40]- wat kan leiden tot depressie.[41]
  3. 3 Besteed aandacht aan het zelfrespect en de emoties van uw kind. Je merkt misschien dat je kind een hekel heeft aan school, denkt dat hij stom is, of zichzelf stom noemt.[42] Zijn klasgenoten kunnen hetzelfde doen, waardoor socialisatieproblemen ontstaan. Uw kind kan een hekel hebben aan naar school gaan vanwege de druk en de angst om academisch achter te raken. Angst is de grootste emotie die dyslectische kinderen ervaren.[43]
    • Een laag zelfbeeld en hoge frustraties leiden vaak tot woede.[44] Een langetermijnstudie van 7-jarigen met leesproblemen liet zien dat ze op hun 11e veel meer last hadden van gedrag en emoties dan andere kinderen[45], ondanks de steun voor hun handicap.[46]
  4. 4 Let op aandoeningen die symptomen delen. Dyslexie is mogelijk moeilijk te diagnosticeren, omdat het dezelfde kenmerken heeft als andere stoornissen.[47] Kinderen met dyslexie verwerken zich op een lagere snelheid, hebben moeite met concentreren en kunnen moeite hebben zichzelf en hun ruimte te organiseren. Dat geldt ook voor kinderen met de volgende stoornissen:[48][49][50]
    • Attention Deficit Disorder (A.D.D.)
    • Attention Deficit Hyperactivity Disorder (A.D.H.D.)
    • autisme
    • Wiskundige stoornis
    • Developmental Coordination Disorder
    • Visieproblemen (bijvoorbeeld wanneer de ogen van een kind niet op elkaar aansluiten of zich richten op elkaar)
      • Visietherapeuten beweren dat een aantal kinderen een verkeerde diagnose hebben gesteld als dyslectisch als ze echt oogproblemen hebben.[51]
  5. 5 Realiseer het unieke karakter van uw kind. Dyslexie bij een kind ziet er heel anders uit dan bij dyslexie bij een ander kind. De aandoening vertoont zich op verschillende manieren en uitgebreid in die effecten. Het is een sterk geïndividualiseerde stoornis, waardoor de diagnose moeilijk is.[52] Je merkt misschien dat je kind moeite heeft om te begrijpen wanneer anderen met hem praten. Of hij kan moeite hebben zijn gedachten en ideeën te organiseren en uit te drukken.[53]
    • Desondanks kunnen psychologen dyslectici met succes diagnosticeren vanaf een leeftijd van vijf jaar.[54]

Derde deel van de drie:
Weten wat te doen als u denkt dat uw kind dyslexie heeft

  1. 1 Doe een online screeningvragenlijst. Er zijn verschillende gratis online screeningvragenlijsten voor dyslexie. Laat uw kind de tests uitvoeren om te zien of zij het erover eens zijn dat dyslexie de leesproblemen van uw kind in het gedrang kan brengen.
  2. 2 Maak kennis met een specialist. Als het waarschijnlijk is dat uw kind dyslexie heeft, breng de resultaten dan naar een specialist zoals een psycholoog of een schoolbegeleider die u kan begeleiden bij het stellen van een professionele diagnose.
    • Als uw kind naar een privéschool gaat die geen specialisten heeft, neem dan contact op met de lokale openbare school. Ze zijn vaak verplicht om alle kinderen in hun district te dienen, zelfs degenen die niet naar een openbare school gaan.
  3. 3 Maak kennis met een aanbieder van geestelijke gezondheidszorg. Deze professionals kunnen behulpzaam zijn bij het omgaan met woede, angst, depressie en gedragsproblemen die vaak voortkomen uit dyslectische frustratie. Ze zijn ook waardevolle ondersteuning voor ouders die zich misschien overweldigd voelen door de behoeften van een dyslectisch kind.
    • Zoek naar aanbieders van geestelijke gezondheidszorg in het telefoonboek, via uw plaatselijke ministerie van Volksgezondheid of door te praten met de kinderarts of de schoolbegeleider van uw kind. Je kunt ook bronnen bekijken van organisaties zoals de International Dyslexia Association (1-800-ABC-D123), die ouders van dyslectische kinderen helpt,[55] of Learning Ally[56] (1-800-221-4792), die audioboeken biedt voor dyslectische lezers van de kleuterschool tot de universiteit en tot de professionele wereld.
  4. 4 Ken de educatieve opties van uw kind. Omdat dyslexie wordt veroorzaakt door de manier waarop het brein informatie verwerkt, kan het niet worden veranderd of 'genezen'.[57] Maar er zijn manieren waarop dyslectische kinderen fonics kunnen leren, zodat hun hersenen de grondbeginselen begrijpen van hoe geluiden en letters zich tot elkaar verhouden.[58] Hierdoor kunnen ze meer succesvol zijn als ze leren lezen.[59][60]
    • Zodra een leraar weet dat er een dyslectisch kind in de klas is, kunnen verschillende onderwijsstrategieën op maat worden ontworpen om de leerbehoeften van dat kind te ondersteunen.[61]
  5. 5 Begrijp emotionele aanpassingen. Als de leraar van uw kind weet dat uw kind dyslexie heeft, kan de leraar aanpassingen doen om de emotionele behoeften van uw kind te ondersteunen. Uw kind zal bijvoorbeeld niet ter plekke worden gezet om uitdagende lees-hardop te doen die enorme stress en angst kan veroorzaken.Dit kan het plagen van klasgenoten voorkomen.
    • In plaats daarvan kan de leraar actief manieren zoeken om de sterke punten van uw kind te laten zien. Op deze manier kan uw kind zowel succes ervaren als geprezen worden door collega's, waardoor het zelfrespect toeneemt.